Το Θέατρο-Μουσείο του Νταλί είναι μουσείο (προφανώς) αποκλειστικά για τα έργα του Σαλβαδόρ Νταλί και μάλλον το πιο «περίεργο» μουσείο της Ευρώπης. Βρίσκεται στην πόλη Φιγέρες της Ισπανίας, όπου γεννήθηκε. Στους χώρους του βρίσκεται και μία κατακόμβη με τον τάφο του Νταλί.
Το σημερινό κτίριο κατά τα παιδικά χρόνια του Νταλί ήταν το θέατρο της πόλης. Εκεί είχε κάνει την πρώτη του έκθεση ζωγραφικής. Είναι χτισμένο στα ερείπια ενός παλαιότερου κτιρίου, που είχε καταστραφεί ολοσχερώς στον Ισπανικό εμφύλιο στα τέλη της δεκαετίας του 1930, και είχε ανοικοδομηθεί το 1960 από τον δήμαρχο της πόλης και με τη βοήθεια του Νταλί, για να γίνει μουσείο ή μάλλον ένας μεγαλοπρεπής ναός για να παρουσιάσει τα έργα του.. Το μουσείο εγκαινιάστηκε και άνοιξε τις πόρτες του το 1974. Διευρύνθηκε τη δεκαετία του 1980.
View this post on Instagram
- Advertisement -
Το Θέατρο-Μουσείο Νταλί στην Ισπανία είναι ένα από τα πιο παράξενα μουσεία σε όλη την Ευρώπη.
Η περίεργη συλλογή του Σαλβαδόρ Νταλί που επιμελήθηκε ο ίδιος είναι η κύρια δήλωση του διάσημου σουρεαλιστή. Πιο γνωστός για τους ασυνήθιστους πίνακές του με ρολόγια που λιώνουν και τον εκκεντρικό τρόπο ζωής, το όραμα του Νταλί ήταν μεγαλειώδες – και το εντυπωσιακό κόκκινο φρούριο με τα γιγάντια αυγά αποτυπώνει μια περίπλοκη εικόνα του διάσημου καλλιτέχνη.
View this post on Instagram
- Advertisement -
Βρίσκεται στο Figueres, την πατρίδα του εκκεντρικού Ισπανού, κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία.
Οι επισκέπτες εισέρχονται πρώτα στο Θέατρο-Μουσείο Νταλί μέσα από μια κυκλική υπαίθρια αυλή — αρχικά καθίσματα θεάτρου — και σε μια στιγμή μεταφέρονται στη φαντασία του Νταλί.
View this post on Instagram
Γεμίζοντας το πρώην θέατρο με μερικά από τα πιο μοναδικά έργα του, όπως πίνακες που φαίνονται να μεταμορφώνονται από διαφορετικά πλεονεκτήματα όπως το «Lincoln in Dalívision» και άλλα που είναι ορατά μόνο μέσα από κρυφά τοποθετημένους καθρέφτες, ο Dalí μπόρεσε να σχεδιάσει το δικό του μουσείο.
View this post on Instagram
Το σουρεαλιστικό διασκεδαστικό σπίτι άνοιξε για το κοινό το 1974 και σήμερα είναι μια εξαιρετική ημερήσια εκδρομή – εμπειρία! Λιγότερο από μία ώρα με το τρένο έξω από τη Βαρκελώνη, το Μουσείο-Θέατρο Figueres προσφέρει μια ανάπαυλα από τα πιο τουριστικά μουσεία στην Ισπανία. Η εγκατάσταση σηματοδοτεί την κεντρική στάση στο Δαλίνιο Τρίγωνο, μια διαδρομή με τρεις σημαντικές τοποθεσίες όπου ο Νταλί έζησε και παρήγαγε τέχνη, σε όλο το μήκος της Κόστα Μπράβα της περιοχής της Καταλονίας.
Επίσης κατά την περιήγηση θα δείτε το Κάστρο του Πούμπολ, ένα μεσαιωνικό κτήριο που βρίσκεται 20 μίλια νότια του Φιγκέρες, το οποίο ο Νταλί ανακαίνισε ως παλάτι για τη σύζυγό του Γκάλα και το Σπίτι-Μουσείο του Σαλβαδόρ Νταλί, 20 μίλια ανατολικά του Φιγκέρες, στο Πορτλιγκάτ (Cadaqués).
View this post on Instagram
Λέγεται ότι ήταν η τοποθεσία της πρώτης του τέχνης που εκτέθηκε δημόσια σε ηλικία 14 ετών, το καθηλωτικό Θέατρο-Μουσείο είναι διακοσμημένο με την προσωπική ιστορία του Νταλί. Ακόμη και οι απλοί θαυμαστές του καλλιτέχνη θα πρέπει να επισκεφθούν το κεντρικό μουσείο για μια πραγματική γεύση της σουρεαλιστικής προοπτικής του Νταλί.
Το αιώνιο όραμα του Νταλί
Σταθμευμένη στο κέντρο του χώρου είναι η προσωπική μαύρη Cadillac του Νταλί τοποθετημένη κάτω από το «Gala’s Boat»: Ένα ανάποδο κρεμαστό ιστιοφόρο.
View this post on Instagram
Χρυσά αγαλματίδια όσκαρ φτιαγμένα σε πλήρη μεγέθη πλαισιώνουν τους περιβάλλοντες τοίχους της ροτόντας. Σηκωμένα τα χέρια τους, φαίνονται να γιορτάζουν απόκοσμα τη δημιουργία που απλώνεται από κάτω τους.
Ένας γυάλινος γεωδαιτικός θόλος, που προορίζεται να μοιάζει με το μάτι μιας μύγας, καλύπτει την προηγούμενη σκηνή. Κάτω από αυτό βρίσκεται ο τάφος του Νταλί. Μάλιστα, εδώ έγινε η κηδεία του το 1989, και παραμένει από τότε η τελευταία του ανάπαυση.
View this post on Instagram
Το 2017, το σώμα του εκτάφηκε από την κρύπτη ως μέρος μιας σχεδόν δεκαετούς αποτυχημένης υπόθεσης πατρότητας που υποστήριζε μια γυναίκα ονόματι Πιλάρ Άμπελ, η οποία ισχυριζόταν ότι ήταν κόρη και μοναδική κληρονόμος του σουρεαλιστή καλλιτέχνη. Ακριβώς με το είδος της δημοσιότητας που θα είχε ο ίδιος ο Νταλί, το περίεργο επεισόδιο αποκάλυψε ότι το σήμα κατατεθέν μουστάκι του καλλιτέχνη παρέμεινε άθικτο σχεδόν 30 χρόνια μετά τον θάνατό του!
Σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη του 2017 , ο Narcís Bardalet, ένας ταριχευτής που βοήθησε στην εκταφή, περιέγραψε το μουστάκι “[όπως οι δείκτες του ρολογιού στις] 10 παρά 10, ακριβώς όπως του άρεσε. Είναι θαύμα”, εξηγώντας περαιτέρω: “το μουστάκι είναι ακόμα εκεί και θα υπάρχει για αιώνες”!
View this post on Instagram
Ο προσωπικός θησαυρός του Νταλί
Όχι μόνο το Θέατρο-Μουσείο περιέχει τη μεγαλύτερη συλλογή έργων του Νταλί σε ένα μέρος, αλλά στο ονομαζόμενο κόκκινο βελούδινο «Δωμάτιο του Θησαυρού» του καλλιτέχνη, βρίσκονται οι πιο πολυβραβευμένες παραγωγές του, πίνακες που επιλέχθηκαν για διάφορους προσωπικούς λόγους.
Εκτίθεται επίσης η κατά καιρούς αμφιλεγόμενη σχέση του Νταλί με το είδωλό του Πικάσο. Ενώ οι άνδρες θα γίνονταν τελικά σύμμαχοι, συγκρούστηκαν για την πολιτική. Οι μελετητές μπορούν να το δουν αυτό στην τέχνη τους.
Ενώ ο Νταλί άρχισε να περνά περισσότερο χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, εμφανιζόμενος ακόμη και στο εξώφυλλο του «TIME» το 1936, ο Πικάσο παρέμεινε κομμουνιστής από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τον θάνατό του. Το σκωπτικό «Πορτρέτο του Πικάσο», που ζωγραφίστηκε το 1947, αφήνει ελάχιστες αμφιβολίες για τα συναισθήματα του Νταλί για το θέμα. Το μη κολακευτικό πρόσωπο τοποθετεί έναν παραμορφωμένο Πικάσο στην κορυφή ενός βάθρου με πεσμένα χαρακτηριστικά προσώπου. Ο Νταλί μάλιστα το έφτασε στα άκρα χαρακτηρίζοντας τον Πικάσο «καταστροφέα της τέχνης».
Η Danielle Johnson, καθηγήτρια ιστορίας της τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, εξηγεί ότι αυτό μπορεί να ήταν μέρος της προσπάθειας του Νταλί να ξεπεράσει τον Πικάσο, να τον ξεπεράσει και να αναπτύξει τη δική του εξαιρετικά μοναδική ταυτότητα.
“Τη δεκαετία του 1940 ο Πικάσο θεωρούνταν ακόμα μια σημαντική προσωπικότητα. Ο Νταλί ενδιαφερόταν πραγματικά για τη δημοσιότητα και την ανάπτυξη της δικής του περσόνας. Αυτό θα μπορούσε να ήταν μέρος αυτού”, εξηγεί η Τζόνσον.
Παρά τις δημόσιες επικρίσεις του για τον πρεσβύτερο Πικάσο, η ευλάβεια του Νταλί δεν έσβησε ποτέ εντελώς και τελικά επανασυνδέθηκαν αργότερα στη ζωή τους.
Και το βραβείο πηγαίνει στον…
Ένα από τα κύρια σημεία εστίασης του Θεάτρου-Μουσείου είναι η αίθουσα Mae West – ένας χώρος που μεταμορφώνεται σε ένα πρόσωπο της θρυλικής σταρ του κινηματογράφου Mae West, με πίνακες στον τοίχο να σχηματίζουν τα μάτια της, το τζάκι τη μύτη της, ένας καναπέ τε κόκκινα χείλη και ρέουσες ξανθές κουρτίνες για τα μαλλιά της… Από μια πλατφόρμα με θέα στη διάταξη του σαλονιού, το διάσημο πρόσωπο του West παίρνει μορφή!
View this post on Instagram
Το πάθος του Νταλί για τον κινηματογράφο εμφανίζεται επίσης στη συνεργασία του με τα Walt Disney Studios, το μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων «Destino», που προβάλλεται στο Θέατρο-Μουσείο. Η παραγωγή του μικρού μήκους ξεκίνησε το 1945, αν και ολοκληρώθηκε και κυκλοφόρησε μόνο 58 χρόνια αργότερα, το 2003, όταν ανακαλύφθηκε εκ νέου από την Disney και παρήχθη από μια ομάδα 25 animators χρησιμοποιώντας τα αρχικά σενάρια.
Το “Lincoln in Dalivision” φαίνεται να είναι ένα πορτρέτο του Abraham Lincoln από μικρή απόσταση, αλλά από μια άλλη, πιο κοντινή σκοπιά, μοιάζει με τη γυναίκα του Dali, Gala, γυμνή.
Σουρεαλιστική Καπέλα Σιξτίνα
Μια άλλη αξιοσημείωτη δημιουργία για το συγκεκριμένο χώρο είναι το “The Palace of the Wind Room”, συμπεριλαμβανομένου του εκπληκτικού “Central Panel of the Wind Palace”, η μεγάλης κλίμακας ζωγραφική οροφής απεικονίζει τον Dalí και την Gala φαινομενικά να επιπλέουν μέσα από την οροφή προς ένα λαμπερό μισοφέγγαρο. Το δωμάτιο περιέχει επίσης ταπετσαρίες και έναν χρυσό βαμμένο σκελετό ουρακοτάγκου που στέκεται απόκοσμα στη γωνία.
Μια μόνιμη ειδική έκθεση παρουσιάζει κοσμήματα και νομίσματα, που καταδεικνύουν πώς ο Νταλί μετέφερε τον σουρεαλισμό σε νέες μορφές ένδυσης τέχνης: «Ρουμπίνια χείλη» φτιαγμένα με μαργαριτάρια για δόντια είναι φτιαγμένα από φυσικά ρουμπίνια και κίτρινο χρυσό 18 καρατίων. «Το Μάτι του Χρόνου», ένα ρολόι με προσοφθάλμιο επιχρισμένο με διαμάντια. Το “Royal Heart”, μια μηχανική χρυσή καρδιά με κοσμήματα και ένθετο με ένα παλλόμενο κέντρο με ρουμπίνι, δημιουργήθηκε προς τιμήν της στέψης της βασίλισσας Ελισάβετ Β’.
View this post on Instagram
Περιγράφοντας πώς οραματίστηκε τη συλλογή, ο Νταλί είπε κάποτε “Θέλω το μουσείο μου να είναι ένα ενιαίο τετράγωνο, ένας λαβύρινθος, ένα μεγάλο σουρεαλιστικό αντικείμενο. Θα είναι ένα εντελώς θεατρικό μουσείο. Οι άνθρωποι που θα έρθουν να το δουν θα φύγουν με την αίσθηση ότι είχαν ένα θεατρικό όνειρο.”
More info: https://www.salvador-dali.org/
Δείτε επίσης